Η φωτογραφία μου
Γεννήθηκα ένα όμορφο πρωϊνό του Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, εδώ μεγάλωσα και παραμένω πιστή σ'αυτή την πόλη, προς το παρόν, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή! Όταν μεγάλωσα αποφάσισα να ασχοληθώ με το ραδιόφωνο, αφού η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη. Τι πιο όμορφο από το να κάνεις ένα μικρόβιό σου επάγγελμα; Με την πάροδο των χρόνων ανακάλυψα και τη διαφήμιση, την εκφώνηση διαφημιστικών για την ακρίβεια. Έτσι εδώ και αρκετά χρόνια (ας κρύβουμε νούμερα χαχαχα) ασχολούμαι μόνο με αυτό. Αν θέλετε να πάρετε και μια γεύση από αυτό που κάνω επισκεφτείτε το soundcloud και καλή ακρόαση http://soundcloud.com/alexandra-adampa . Όμως εκτός από όλα αυτά τα υπέροχα, είμαι και μητέρα ενός υπέροχου αγοριού. Άλλο φοβερό αυτό στη ζωή μιας γυναίκας. Αυτά εν ολίγοις για το παρελθόν και το παρόν, για το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον δεν ξέρω, όταν μάθω θα σας πω!

20 Μαΐου 2013

Χωρίς τίτλο...

Ναι υπάρχουν άνθρωποι ακόμη εκεί έξω που έχουν συνείδηση, που προβληματίζονται, που ψάχνονται, που προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δε βάζουν πάνω απ’όλα το εγώ τους. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το σωστό. Υπάρχει άραγε σωστό; Ποια είναι όμως τα κριτήρια για το σωστό; Ποιο είναι το λάθος;

Τα πράγματα είναι απλά, εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Ισχύει όμως τελικά αυτό το κλισέ; Θα έλεγα ότι μάλλον εξαρτάται την περίπτωση….
Έρχεται λοιπόν η στιγμή που πρέπει να παλέψεις μ’αυτά που νιώθεις, με τις αρχές σου, με τις αξίες σου, με τη συνείδησή σου, με το τι θέλεις, με το τι θέλουν οι άλλοι, με τα πρέπει, με τα γιατί, με τα αν, με τα θα, με όλα. Και τώρα; Με τι σειρά πρέπει να τα βάλεις; Πως πρέπει να αντιδράσεις; Τι πρέπει να κάνεις; Τι θέλεις να κάνεις; Αν το ένα, αν το άλλο, έτσι πρέπει, έτσι θέλεις, άστο, κράτα το. Όλα αυτά έρχονται και μπουρδουκλώνονται μέσα στο μυαλό και άκρη δε βγαίνει.
Πόσο «άτιμο» είναι το ανθρώπινο μυαλό!!! Εκεί που είσαι ήρεμος, που νομίζεις τέλος πάντων ότι είσαι ήρεμος, τσουπ έρχεται η ανατροπή. Λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, εχμμμ συγνώμη χωρίς το υποσυνείδητο ήθελα να γράψω. Υπάρχει κι αυτό που μερικές φορές δεν του δίνουμε σημασία, κοίτα όμως που αυτό έρχεται και βάζει το «χεράκι» του και σε ανακατεύει. Σε επαναφέρει στην τάξη….. ή στην αταξία….. Και αναφέρω και τα δύο, γιατί πολύ απλά όλοι κάποια στιγμή έχουν έρθει αντιμέτωποι με το μπρος γκρεμός και πίσω γκρεμός….
Σ’αυτό το ψάξιμο, σ’αυτό το μπέρδεμα είσαι μόνος, μόνος πρέπει να είσαι, οι άνθρωποι που εμπιστεύεσαι μπορεί να σε ακούσουν, ίσως να σου πουν και την άποψή τους, το ψάξιμο όμως, τις αποφάσεις, το ξεδιάλυμα πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Να κάτσεις με τον εαυτό σου και να κάνεις μια ωραία συζητησούλα, μπορεί να σου πάρει λίγο παραπάνω χρόνο, αλλά αυτό που σε προβληματίζει εσύ θα το λύσεις. Και στο κάτω κάτω της γραφής είναι πολύ ωραίο να ζοριστείς και λίγο παραπάνω, έτσι θα μάθεις περισσότερο τον εαυτό σου, θα μάθεις τις δυνατότητες σου, τις αντοχές σου.
Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για εμάς κανένας άλλος!!!! Μη φοβάστε να μιλήσετε με τον εαυτό σας, να τον μάθετε, να τον αγαπήσετε, να τον καλυτερέψετε. Στη ζωή πρέπει μόνο καλύτεροι να γινόμαστε!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.