Είναι στιγμές

Είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα.
Είναι στιγμές που η αλήθεια είναι πικρή.
Είναι στιγμές που η αλήθεια πονάει.
Είναι στιγμές που φέρνουμε τα πάνω κάτω.

Είναι στιγμές που κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Είναι στιγμές που δε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.
Είναι στιγμές που κλείνεσαι και θέλεις να μείνεις με τον εαυτό σου.
Είναι στιγμές που όλα σε ενοχλούν.
Είναι στιγμές που θέλεις να «σκοτώσεις» άνθρωπο.
Είναι στιγμές που θέλεις να τα σπάσεις όλα.
Είναι στιγμές που θέλεις να τσιρίξεις.
Είναι στιγμές που θέλεις να εξαφανιστείς από προσώπου γης.
Είναι στιγμές που το κλάμα σε ξελαφρώνει.
Είναι στιγμές που σου λείπει μια αγκαλιά.
Είναι στιγμές που θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο.
Είναι στιγμές που θέλεις να μοιραστείς κάτι με κάποιο δικό σου άνθρωπο.
Είναι στιγμές που κάτι μικρό δημιουργεί ένα υπέροχο χαμόγελο στα χείλη σου.
Είναι στιγμές που απλά, καθημερινά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο.
Είναι στιγμές που ένα βλέμμα λέει πολλά περισσότερα από ότι οι λέξεις.
Είναι στιγμές που τα όνειρα μας κάνουν και ξεφεύγουμε λίγο από την πραγματικότητα.
Είναι στιγμές που πιάνουμε τον εαυτό μας να αναπολεί.
Είναι στιγμές που ένα αληθινό «σ’αγαπώ» αρκεί για να νιώσεις ότι είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη.
Είναι στιγμές που δυο καλές κουβέντες μπορούν να γεμίσουν την ψυχή σου.
Είναι στιγμές που μια αγκαλιά είναι το καλύτερο φάρμακο.
Είναι στιγμές που η κακία τριγύρω σου, σε κάνει να θέλεις να ρίξεις πολλές σφαλιάρες.
Είναι στιγμές που ένας καλός ακροατής αρκεί, για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.
Είναι στιγμές που η σιωπή είναι χρυσός.
Είναι στιγμές που η μοναξιά σε πνίγει.
Είναι στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί υπάρχει τόση αχαριστία.
Είναι στιγμές που όλοι ζήσαμε ένα παραμύθι.
Είναι στιγμές που πιστεύουμε ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

PS. Κι αφού ακούγοντας το τραγούδι του Αντώνη Ρέμου έγραψα αυτό το κείμενο, δείτε το/ακούστε το κιόλας ;-)