Ραδιόφωνο

Μεγάλη αγάπη το ρημάδι. Πέρασα αρκετά χρόνια σ’αυτό. Μου έχει αφήσει ως επί το πλείστον όμορφες, γλυκές αναμνήσεις. Το ζούσα πραγματικά με όλο μου το είναι. Καθόμουν και προετοίμαζα τις εκπομπές μου συνήθως, τι όμορφη αυτή η διαδικασία.
Τότε χωμένη στα βινύλια και στα cd που ήδη είχαν εμφανιστεί (οκ είμαι μεγάλη αλλά όχι και αρχαία χαχαχαχα), να ακούω το ένα, να ακούω το άλλο τραγούδι και τις περισσότερες φορές «χανόμουν» γιατί πολύ απλά ήθελα να τα μεταδώσω όλα.

Και η επικοινωνία. Άλλο υπέροχο κομμάτι αυτό. Το χτύπημα του τηλεφώνου, οι φωνές από την άλλη άκρη της γραμμής, να σου μιλάνε άλλες φορές για μουσική, άλλες φορές για τον καημό τους. Τότε δεν υπήρχαν facebook και twitter, είχαμε μόνο το τηλέφωνο και άντε κάποιες επισκέψεις στο στούντιο την ώρα της εκπομπής. Όμορφα πράγματα.

Τότε παίζαμε ότι θέλαμε, με βάση πάντα το ύφος του ραδιοφώνου που ήμασταν. Και μετά ήρθαν οι λίστες, οι οποίες κάνουν κουμάντο πλέον στα περισσότερα ραδιόφωνα (οκ υπάρχουν και εξαιρέσεις). Αυτό με στεναχωρεί γιατί μ’αυτόν τον τρόπο «άνοιξε ο δρόμος» του ραδιοφώνου για τον καθένα που θέλει να ασχοληθεί μ’αυτό χωρίς να διαθέτει κάποιες μουσικές γνώσεις. Και η πλάκα που κάνουν είναι να ψάχνουν στο internet και να αναμεταδίδουν τις είναι πως δεν ψάχνονται κιόλας. Έχω ακούσει κατά διαστήματα απίστευτα πράγματα όσον αφορά τίτλους τραγουδιών (που αυτό είναι το λιγότερο), καλλιτέχνες, συγκροτήματα. Που πας χρυσό μου; αφού δεν ξέρεις! Αλλά βέβαια το σχολιασμό της μουσικής τον έχουν ψιλοαφήσει στην άκρη οι περισσότεροι. Αυτό διάφορες ειδήσεις. Anyway, δε θέλω να μακρηγορήσω.

Ναι μου λείπει το άτιμο το ραδιόφωνο, μου λείπει εκείνη η επαφή με τον κόσμο. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, ίσως κάπου κάποτε έρθουν έτσι τα πράγματα και ξανασχοληθώ μαζί του. Προς το παρόν ασχολούμαι με τα cd και τα mp3 μου προς δική μου διασκέδαση!