Η φωτογραφία μου
Γεννήθηκα ένα όμορφο πρωϊνό του Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, εδώ μεγάλωσα και παραμένω πιστή σ'αυτή την πόλη, προς το παρόν, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή! Όταν μεγάλωσα αποφάσισα να ασχοληθώ με το ραδιόφωνο, αφού η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη. Τι πιο όμορφο από το να κάνεις ένα μικρόβιό σου επάγγελμα; Με την πάροδο των χρόνων ανακάλυψα και τη διαφήμιση, την εκφώνηση διαφημιστικών για την ακρίβεια. Έτσι εδώ και αρκετά χρόνια (ας κρύβουμε νούμερα χαχαχα) ασχολούμαι μόνο με αυτό. Αν θέλετε να πάρετε και μια γεύση από αυτό που κάνω επισκεφτείτε το soundcloud και καλή ακρόαση http://soundcloud.com/alexandra-adampa . Όμως εκτός από όλα αυτά τα υπέροχα, είμαι και μητέρα ενός υπέροχου αγοριού. Άλλο φοβερό αυτό στη ζωή μιας γυναίκας. Αυτά εν ολίγοις για το παρελθόν και το παρόν, για το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον δεν ξέρω, όταν μάθω θα σας πω!

28 Ιανουαρίου 2012

Σκόρπιες σκέψεις vol. 2

Eίναι κάποιες φορές που τα χέρια πάνε από μόνα τους στο πληκτρολόγιο κι αρχίζουν να αποτυπώνουν σκέψεις. Είναι καλό «φάρμακο» μερικές φορές, οφείλω να το ομολογήσω. Σε βοηθάει να ξελαφρώσεις. Αδειάζεις κατά κάποιο τρόπο, αυτά που έχεις μαζέψει μέσα σου!
 

Δύσκολες μέρες βιώνουμε οι περισσότεροι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Είτε στα επαγγελματικά, είτε στα οικονομικά, είτε στα προσωπικά. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας «κουβαλάει το σταυρό του». Κάτω από τα χαμόγελα πολλές φορές κρύβονται πράγματα που σίγουρα δεν μπορούν να τα φανταστούν οι θεατές. Το πιο σκληρό από όλα όμως, είναι πως πολλές φορές δε θέλουμε να τα δούμε. Πόση απομόνωση υπάρχει; Πόση μοναξιά; Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί εκεί έξω μόνοι! Τι να φταίει άραγε; Ίσως ο εγωισμός, ίσως η υποκρισία. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά δίνουν. Κι όταν λέω δίνουν, να δίνουν γιατί πραγματικά νοιάζονται και δεν μιλάω για τα υλικά αγαθά. Χάθηκε ο ρομαντισμός, χάθηκαν τα όνειρα, χάνεται η ουσία! Γιατί φτάσαμε σ’αυτό το σημείο άραγε;

Όλοι ζούμε και κινούμαστε σε τρελούς ρυθμούς! Ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε;…………………
Όλα μα όλα γίνονται για τα λεφτά. Αυτά τα κέρματα, τα χαρτονομίσματα ορίζουν τις ζωές όλων μας τελικά. Εκεί καταντήσαμε, θέλουμε δε θέλουμε έτσι είναι. Κανείς δε δουλεύει από χόμπι. Ο σκοπός είναι ένας! Λεφτά! Τι έχεις; Τι έχω; Όλο ζητάμε περισσότερα! Πόσο αχόρταγοι έχουμε γίνει; Και να η κρίση. Αυτά τα χαρτάκια που λέγονται επιταγές πόσο κόσμο έχουν φέρει σε άσχημη θέση; 
Ανεργία. Μέχρι που μπορεί να φτάσει; Το θέμα αρχίζει και ξεφεύγει!!!! Όσοι μπορούν τα μαζεύουν και φεύγουν, πάνε αλλού για μια καλύτερη ζωή, ξενιτεύονται. 
Ένα από τα χειρότερα είναι τα συσσίτια. Ναι συσσίτια στις μέρες μας. Ο κόσμος δεν έχει να φάει!!!! Πόσο πάτο μπορούμε να πιάσουμε; Βλέπω, ακούω διάφορα καθημερινά και αναρωτιέμαι. Ελπίζω κι εύχομαι όλα επιτέλους να πάρουν σύντομα το δρόμο τους. 
Κράτος. Δε θα μιλήσω γι’αυτό, γιατί θα γίνω κακιά!!! Πάρα πολύ κακιά!!! Ένα μόνο θα πω. Όλα αυτά που γίνονται, να μας γίνουν μάθημα!!! 
Εύχομαι να βάλουμε λίγο μυαλό μετά απ’όλα αυτά! Σε όλα όμως!!!!! Όχι πια σκόρπισμα σε ανούσια πράγματα! Είχαμε ξεφύγει όλοι πραγματικά!!!! Καιρός να αρχίσουμε να βλέπουμε την πραγματική αξία όλων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.